هشدار: ۱_ برخی از کسانی که نام‌شان را در این فهرست آورده‌ام، ممکن است آثاری مثل داستان‌، رمان، شعر، فیلم و غیره هم داشته باشند؛ در اینجا برایم مهم “آثار مکتوب غیرداستانی‌”شان بوده

پیش از پرداختن به اصل موضوع، یعنی واژه‌گزینی، اول این شعر زیبا از عراقی را با هم بادقت بخوانیم:   هر سحر صد ناله و زاری کنم پیش صبا تا ز من پیغامی

امروز چند کتاب را سر گرفته‌ام برای خواندن: _ دو کتاب از محمد قائد، به نام‌های “تام پین” و “میرزاده عشقی”. قبلاً هم دو کتاب از قائد خوانده بودم؛ یکی “دفترچۀ خاطرات و

لابد تو هم مثل من بسیار شنیده‌ای که: «فلانی، استادی بی‌بدیل است.» یا اینکه «افسوس، فلانی رفت، دیگر کسی جایش را نمی‌گیرد.» ولی حقیقت اینست که همان عاملی که باعث شده تا آن

از تاریک‌ِروشن صبح، در کارِ خواندنِ مجله و مقاله‌ام. بعضی روزها فقط حال خواندنِ همین‌جور پاره‌نوشته‌ها را دارم؛ انگاری گُنده‌گویی‌ هیچ عاقلی در آنروز در کله‌ام فرو نمی‌رود. چه خوب گفته است مولوی:

امروز در چنتۀ خود هم شعر دارم، همه لغت و هم کتاب:  شاد زی شاد زی با سیاه‌چشمان، شاد که جهان نیست جز فسانه و باد ز آمده شادمان بباید بود وز گذشته نکرد باید

نگاهی اجمالی به کتاب «روش نویسندگی» نوشتۀ استاد اسدالله مبشری «روش نویسندگی» در این چاپی که من از آن به دست دارم کتابی کم‌حجم (صد و سه صفحه)، کهنه و پر از کلمات

من به کتاب‌های ترجمه شده بدبینم امروز کتاب «از نوشتن | درس‌های استیون کینگ از نویسندگی» را خواندم. این کتاب را شیرین سادات صفوی ترجمه کرده و نشر میلکان چاپ. کتابی با سه پیش‌گفتار کوتاه.

سه‌شنبه است و سرم کمی خلوت‌تر. تندخوانی‌ام گل کرده. «از فن نگارش تا هنر نویسندگی» را خواندم. تمامش را. نمی‌دانم شاید برای اینکه بیشتر مطالب کتاب، عمیق نبود. تنها مطالب گفتار نهم، پانزدهم

می‌گویند برای نوشتن یک داستان بلند باید از “نوشتن جمله” آغاز کرد. آری، برای رسیدن به قله‌ها کافیست قدم برداریم؛ چون قدم‌ها، همین قدم‌های کوچک بالاخره روزی کارشان را خواهند کرد.