برای‌ نوشتن یک مقالۀ کوتاه کافی است دربارۀ سوژۀ انتخابی خود پنج بند بنویسید. در بند نخست، ادعای اصلی‌‌تان را مطرح کنید. بعد، دست‌کم در دو سه بند، از آن حمایت کنید. سپس،

۱ متن مطلوب، آن است که نرم و آسان باشد. خواننده به سادگی از مطالب آن سر در بیاورد و زود از حرف اصلی آن باخبر شود. البته شاید گروه زیادی از مردم

زبان نوشتاری ضوابطی دارد که مواظبت از آن ضرورت بسیار دارد، زیرا با اندک ضربه خوردن آن، زبان تفاهم زیاد زیان می‌بیند و نظم و نظام کلام، گاه از اساس به هم می‌ریزد.

همه می‌دانیم که نوشته هر چه ساده‌تر باشد بیشتر به خواننده‌اش سود می‌بخشد و از درجۀ درک و دریافت او دور نمی‌افتد. نوشته‌ای ساده به حساب می‌آید که نویسندۀ آن با وجود داشتن

هر متنی بر دو پایه استوار است: محتوا و فرم محتوا. محتوا همان حرف و سخنی است که نویسنده به خاطر ابراز آن دست به قلم برده است؛ و فرم یا قالبِ محتوا

پیروی از اندیشه و شیوۀ نوشتنِ نویسندگان بزرگ دنیا احتمالاً در آغاز راه نویسندگی آن‌قدر بد و نامقبول نیست، ولی به‌حتم پس از چند سالی قلم به دست گرفتن و نوشتن، سبب درجازدن

نویسندگی هنر است و هر هنری برای بهبود به آزمودن پی‌در‌پی نیازمند است. هنرمندی که چشم دارد هنرش چشمگیر شود ناگزیر بایستی اهل سخت‌کوشی و تلاش باشد. تکرار و تکاپو، به معنای دورریختن

ریزترین بخشی که برای پی‌ریزی یک نوشته می‌شود بازشناخت پاراگراف است. پاراگراف فاکتوری است تأثیرگذار که از آن می‌شود در طرح و تنظیم نوشته سود بسیار برد. اگر محتوای نوشته‌ای بسیار کم باشد

نویسندۀ کارآزموده پس از پیدا کردن سوژۀ نوشتن و پژوهش پیرامون آن، با یک نقشۀ دقیق به نوشتۀ اولیۀ خود نظم و سامان می‌دهد. این کار به نویسنده کمک می‌کند تا بداند در