من، بهار، دهخدا، صادق چوبک، جلال، نیما و هفتاد و سه نفر دیگر در اولین گردهمایی نویسندگان و شاعران ایران حضور داشتیم. این همایش در تیرماه ۱۳۲۵ در خانۀ فرهنگ برگزار شده بود.

می‌گویند ما در دوره‌ای گنگ و بی‌زبان، وحشت‌زده در شکافِ کوه‌ها روزگار می‌گذراندیم. یگانه برتری‌مان بر جانوران، آن بود که قدوقامتی داشتیم و می‌توانستیم با مثلِ چماقی به جان‌شان بیفتیم و شکارشان کنیم.

فهرست زیر گزیده‌ای از ضرب‌المثل‌ها، کنایات و کلمات قصارند که آن‌ها را براساس الفبا تنظیم کرده‌ام:   آ آب از سرچشمه گل‌آلود است. آتش نشاندن و اخگر گذاشتن، افعی کشتن و بچه نگه

من مهدی اخوان ثالث، متخلّصِ به میم. امیدم. شاعری از شاعران معاصرم.‌ در طوسِ مشهد به دنیا آمدم. تاریخ‌ِ تولدم را ۱۳۰۷ ذكر كرده‌اند‌؛ ولی‌ خودم بهتر می‌دانم که تولدم در ۲۶ اسفندِ

مکتب‌خانه‌ها، از ابتدای هزارۀ پیشین تا نخستین سال‌های پادشاهیِ قاجار، نقطۀ به‌ هم‌ پیوستنِ خواسته‌های دینی، اجتماعی و زیستیِ مردمِ ایران بوده‌اند. کودکان در آن می‌آموختند که خدا، همسایه، خانواده، حکومت، نان، آب