اثر تماشاگر | پژوهش لاتنه و دارلی
برخلاف تصور رایج که جمع باعث امنیت و همیاری بیشتر میشود، وقتی افراد در جمع حضور دارند، احتمال کمکرسانی به کسی که در خطر است
برخلاف تصور رایج که جمع باعث امنیت و همیاری بیشتر میشود، وقتی افراد در جمع حضور دارند، احتمال کمکرسانی به کسی که در خطر است
زیرزمین دانشکدهی روانشناسی استنفورد به زندانی شبیهسازیشده تبدیل شد، جایی که بیستوچهار دانشجوی سالم از نظر روانی و فیزیکی، پس از ارزیابی دقیق، در نقشهای
در سال ۱۹۶۳، استنلی میلگرام در دانشگاه ییل آزمایشی ترتیب داد که مشخص کرد افراد عادی چگونه میتوانند تحت فشار یک فرد مسئول، کارهایی انجام
وقتی رفتار انسان با باورهایش در تضاد قرار میگیرد، ذهن چه واکنشی نشان میدهد؟ در سال ۱۹۵۹، دو روانشناس آمریکایی، لئون فستینگر و جیمز کارلزمیث
چطور ممکن است تصمیمی بگیریم که میدانیم اشتباه است؟ پژوهشهای تجربی نشان میدهند که گاهی قضاوتهای فردی، بهطور غیرمنتظرهای، تحت تأثیر فشارهای اجتماعی تغییر میکنند.
گاهی تصور میشود که قضاوت انسان همیشه محصول تفکر منطقی فردی است، اما پژوهشهای روانشناسی اجتماعی نشان میدهند که تعامل گروهی میتواند ادراک و تصمیمگیری
در قرنی که بیشتر روانشناسان ذهن را در خلأ بررسی میکردند، فلوید آلپورت تصمیم گرفت انسان را در میان دیگران مطالعه کند. او باور داشت
آیا حضور دیگران همیشه به ما انگیزهی بیشتری میدهد؟ این پرسشی است که بیش از یک قرن پیش ذهنِ نورمن تریپلت، نخستین پژوهشگر رسمی در
بعداز ظهر، سراغ کتاب روش نویسدگی اسدالله مبشری رفتم و الان صفحهی سی و پنجم آن هستم. روش نویسندگی در این چاپی که من از
کتابی از نشر میلکان با ترجمهی شیرینسادات صفوی و با سه پیشگفتار کوتاه. در پیشگفتار دوم از کتابی به نام «عناصر سبک»، نوشتهی ویلیام استرانک