سایه در مصاحبه‌ای گفته بود:
“من خیال می‌کنم بعد از هشتاد و چند سال تجربه‌ی شعری، تقریباً، به جایی رسیده زبان من که از عهده‌ی گفتن خیلی حرف‌ها می‌تونم بر بیام، تقریباً.
ولی اگر حرف دلمو بهتون بزنم: در موفق‌ترین شعرهایی که من ساختم، نزدیک بیست درصد، کم‌تر از بیست درصد، از اونچه که می‌خواستم گفتم.
نمی‌شه گفت.
این زبان برای بیان بیرون از شما ساخته شده. میز، صندلی، … .
به چی میگن میز؟ به این میگن میز. گردش هست. چهارگوشش هست. سه‌پایه هست. یه‌پایه هست. چهارپایه هست.
اگر باز این توضیحات کافی نبود، دستتونو می‌گیرم میگم بریم اون‌جا، اینو بهش میگن میز، اینو بهش میگن صندلی.
ولی درد رو شما چه جوری می‌خواین به من بگین؟“