مقامه از گونه‌های کلاسیک ادبیات داستانی است؛ نوعی داستان کوتاه. و این کتاب از بیست و چهار مقامه تشکیل شده و جالب است که هر مقامه با این عبارت شروع شده: “حکایت کرد مرا دوستی که … .” نثرش مصنوع است و پُراز آرایه. و چون آمیخته با عربی‌ست هرکسی سواد و حوصله‌ی خواندنش را ندارد. ولی واژه‌ها و ترکیبات خوش‌ساخت و آهنگین کم ندارد و جان می‌دهد برای واژه‌گزینی. برای نمونه به این چند واژه نگاه کنید:
ـــــ همّ و غم
ـــــ عزمِ جزم
ـــــ عشقِ سائق
ـــــ حرکتِ لائق
ـــــ زبانِ فصیح
ـــــ بیانِ ملیح
ـــــ کن و مکن
ـــــ چشمِ گریان
ـــــ دلِ بریان
ـــــ میزان همسنگ
ـــــ معیار همرنگ