نگرش‌ها، افکار عمومی و اثر گروه | پژوهش‌های فلوید آلپورت

در قرنی که بیشتر روان‌شناسان ذهن را در خلأ بررسی می‌کردند، فلوید آلپورت تصمیم گرفت انسان را در میان دیگران مطالعه کند. او باور داشت که رفتار واقعی تنها در بافت اجتماعی معنا دارد. حضور دیگران می‌تواند اندیشه را برانگیزد، نگرش را دگرگون کند و داوری جمعی بسازد. از همین نگاه، روان‌شناسی اجتماعی برای نخستین‌بار شکل علمی و تجربی به خود گرفت. آلپورت پژوهش‌های خود را در سه حوزه اصلی متمرکز کرد: تحلیل نگرش‌های فردی در کتاب Social Psychology (1924)، مطالعه‌ی افکار عمومی در مقاله‌ی Toward a Science of Public Opinion (1937) و بررسی تأثیر گروه بر تداعی ذهنی در پژوهش The Influence of the Group Upon Association and Thought (1920).

در کتاب Social Psychology (1924)، آلپورت نگرش‌های فردی را با روش‌های تجربی و مشاهده رفتار در موقعیت‌های واقعی تحلیل کرد. او نگرش را به‌عنوان گرایشی درونی تعریف کرد که رفتار فرد را نسبت به اشیاء، افراد یا موقعیت‌ها هدایت می‌کند و معتقد بود که بررسی نگرش‌ها باید بر کنش‌های واقعی و قابل مشاهده استوار باشد. برای مثال، انتخاب‌ها و واکنش‌های روزمره افراد در تعامل‌های اجتماعی شاخص‌هایی عینی از نگرش آن‌ها فراهم می‌کند. آلپورت همچنین نشان داد که نگرش‌ها با تجربه‌های شخصی شکل می‌گیرند و در تعامل مداوم با محیط اجتماعی، به مرور زمان تغییر می‌کنند. 

در مقاله‌ی Toward a Science of Public Opinion (1937)، آلپورت افکار عمومی را از زاویه‌ی کنش‌ها و تعامل‌های رفتاری افراد بررسی کرد. او معتقد بود که افکار جمعی تنها زمانی قابل فهم هستند که رفتارهای قابل مشاهده و واکنش‌های اجتماعی افراد تحلیل شود، نه صرفاً با پرسش‌های ذهنی یا اظهار عقاید. برای نمونه، نحوه‌ی پاسخ مردم به مسائل سیاسی یا اجتماعی و نحوه‌ی بحث و تعامل آن‌ها با دیگران می‌تواند نمایانگر نگرش‌های جمعی و گرایش‌های اجتماعی باشد. آلپورت نشان داد که قضاوت‌های جمعی و تمایلات اجتماعی از طریق فرآیندهای گروهی شکل می‌گیرند و افراد اطلاعات را به‌صورت گزینشی دریافت و تفسیر می‌کنند. 

در مقاله‌ی The Influence of the Group Upon Association and Thought (1920)، آلپورت اثر حضور گروه بر سرعت و تنوع تداعی ذهنی را مطالعه کرد و دریافت که جمع فعالیت ذهنی را برانگیخته اما محدود می‌کند. در مطالعه‌ی آلپورت، شرکت‌کنندگان ابتدا به‌صورت فردی و سپس در حضور دیگران واژه‌ها را تداعی کردند تا تأثیر حضور جمع بر جریان فکر بررسی شود. نتایج نشان داد که حضور دیگران سرعت تداعی را افزایش می‌دهد، اما تنوع پاسخ‌ها کاهش پیدا می‌کند و ذهن به سمت پاسخ‌های متعارف‌تر هدایت می‌شود. این پژوهش پایه‌ای برای مفهوم «تسهیل اجتماعی» فراهم کرد و مسیر بررسی علمی رفتار گروهی و اثرات اجتماعی بر عملکرد شناختی را هموار ساخت.

مطالعه‌ی بیشتر↓

• Allport, F. H. (1920). The influence of the group upon association and thought. 
• Allport, F. H. (1924). Social psychology. 
• Allport, F. H. (1937). Toward a science of public opinion.