انگاری کلماتی شبیه «آرم، آرماتور و آماتور» ده پشت است که کلماتی فارسیاند و با دیگر کلمات خارجکی تومنی هفتصنار فرق دارند. چون آخر میبینم حتی بعضی بیسوادها هم به راحتی آنها را تلفظ میکنند و بهدرستی در جملاتشان به کار میبرند. بهگمانم تنها بهسبب همین حروفِ «آ»، «ر» «م» این غریبهها چنین ساده و شیرین و دلچسب شدهاند.
بگذارید واضحتر بگویم _ اگرچه شاید بهسبب این حرفم در نظرتان خلوضع بهحساب بیایم _ احساس میکنم هر کدام از حروف برای خودشان یک شخصیتی دارند؛ بعضی بازیگوشاند، بعضی سربهراهاند، بعضی عصبی و خشمگیناند، بعضی صدای قهقهشان بلند است، بعضی ساکت و با شخصیتاند و بعضی لوس و مسخره … . خلاصه هر کدام از حروف، آبورنگ خودش را دارد و ما با ترکیب آنها کنار یکدیگر شخصیتی جدید خلق میکنیم، گاهی شخصیتی مستویالخلقه و گاه ناقصالخلقه.